HIJ IS ER WEER

Ja jullie leest het goed. Hij is er weer. Mijn baasje is weer terug. Beetje bruiner dan ie was, maar verder gewoon mijn baasje.

Niks geen bak gebraden vlees. Mijn angst was niet nodig geweest.

Jullie ziet het. Ik zit weer op de beste schoot van de hele wereld.

Nu mag ik nog een paar nachtjes hier slapen. Nog een paar daagjes in de tuin, en dan ga ik weer naar huis.

Dan horen jullie niks meer van mij, want de secretaresse blijft natuurlijk hier.

Jullie en ik, wij nemen afscheid van elkaar. Het leven zal een stuk saaier worden voor jullie.

Niks aan te doen. Ik ga weer fijn bij mijn baasje wonen en hopen dat ie nooit meer zo lang weggaat.

Het ga jullie allemaal goed.

Jullie hoort niet meer van mij.

Een blije Candy

bang bang bang

Ja ik ben bang. Mijn baasje schreef dat ie niet naar honderden andere katten ruikt, maar naar gebraden vlees.

Nu ben ik bang dat ik hem op ga eten. want hoe weet ik nu of het mijn voer of mijn baasje is?

Stel je voor. Het is avond en mijn baasje ligt tv te kijken en ik krijg trek in een snack.

Dan ga ik half slaperig op de lucht af en bijt zo z'n oor eraf.

Dat kan ik twee keer doen en dan zijn de oortjes op.

Het kan nog erger. Stel ik eet zijn handen op. Dan kan hij geen blik meer open maken en verhongeren we alletwee. (Hij iets eerder dan ik...)

Oo oo ooo wat moeilijk gaat dit worden. Mijn baasje. Hij was lief en aardig en nu is ie een stuk gaar vlees.

Dit gaat problemen geven.

Gelukkig heb ik nog een paar dagen om over een oplossing na te denken.

Wie het weet mag het zeggen.

Jullie hoort nog van me.

Een angstige, met toch wel het water in de bek, Candy

het grote niks

Ja, jullie hoort niks van mij.

En de reden daarvoor is simpel en eenvoudig.

Ik heb niks meer te vertellen.

De dagen zijn soms zonnig en droog, dan lig ik op de bank.

Is de dag nat en somber, dan lig ik er onder.

Spannend hoor.

Wat wel spannend is, is het feit dat mijn baasje volgende week weer terug is.

Ik weet niet meer hoe hij er uit ziet, of hoe hij klinkt en wat belangrijker is; hoe hij ruikt.

Misschien stinkt ie wel naar honderden ander katten. Dan moet ik hem weer helemaal opnieuw

bestrijken, opdat ie weer naar mij ruikt. Wat een werk.

Het zou ook kunnen dat hij mij niet meer herkent. Oei, wat dan. Ik wil echt niet hier blijven hoor.

Nou ja hier is wel goed als ie dat personeel en die nare katten dan maar wegdoet.

Ik wacht wel af. Nog een weekje op of onder de bank, dat lukt me wel. Denk ik.

Jullie hoort het nog wel van me,

Een afwachtende Candy

Dit is geen blog van Candy.

Dit ben ik , Charley ook wel genoemd de grote Ch.

Gisteren ben ik een beetje belachelijk gemaakt door Candy. Ik zou sperziebonen eten!

Pfff het mocht wat.

Ik zal jullie vertellen waarom ik zo aan mijn bek zat te likken.

Ik had net 2 haringen op.

Ja, ze lagen bij buurvrouw Letty op de aanrecht. Netjes in een plastic zakje, maar mijn scherpe reukvermogen had ze toch ontdekt, ook al stond ik in de tuin.

Dus toen de buurvrouw even naar boven ging ben ik naar binnen gegaan en heb het zakje met de haringen gepakt.

Openkrabben was geen enkel probleem en 2 harinkjes heb ik natuurlijk zo op. Dus toen de buurvrouw terugkwam restte haar niks dan de uitjes en het zuur.

En daarom zat ik zo lekker nog mijn bek af te likken. Niet om een boon.

Zo zie je maar. Jullie moeten niet alles geloven wat die Candy zegt.

En ja, mijn personeel heeft vandaag 2 haringen aan de buurvrouw gegeven en ik ben mee geweest om ze te brengen. Ik heb heel hard gemiauwd, zodat ze dachten dat ik kwam zeggen dat ik er spijt van heb. Nou mooi niet natuurlijk. Als ik de kans krijg doe ik het zo weer.

Zo nu weten jullie het hele ware verhaal.

Nu mag Candy weer.

Jullie hoort nog wel van haar.

Visjesdief Charley

Gekmakend

Nog 32 dagen en dan is mijn baasje weer terug.

Het wordt wel tijd ook hoor.

Had ik het hier eerst wel een beetje naar mijn zin, blijk ik in een gekkenhuis te zitten.

Kijk nou eens goed naar deze foto.

Wat zien jullie?...

Juist ja, die grote Ch. likkebaardendlekkerlikkend voor een sperzieboon

EEN SPERZIEBOON! Dat doet een beetje kat toch niet. Wij zijn carnivoren, geen vegetariërs.

En dan moet je zien hoe raar hij er mee doet. In de bek nemen, opgooien en weer vangen.

Je zou haast denken dat hij denkt een muis gevangen te hebben.

Ik schaam me diep.

hier moet ik nu tussen wonen. Uit eenbakje eten. Het bed mee delen.

Het is te erg voor woorden.

Baasje, als je er straks weer bent, haal me dan zo snel mogelijk hier weg.

Voordat ik ook helemaal doordraai.

Jullie hoort nog van me,

Een nog geestelijk gezonde Candy

Dankjewel

Zoals jullie hebt kunnen lezen, ben ik een beetje ziek geweest.

De vrouw was toen heel erg lief voor me.

Ze gaf me iedere keer kleine beetje eten zodat mijn maagje weer rustig zou gaan werken.

En dat is ook gebeurd.

En nu wilde ik wat terug doen.

Dus heb ik een muis voor haar gevangen.

Het vangen is niet zo moeilijk. Gewoon je klauw uitslaan en ze blijven wel aan je pootje hangen.

En dan zorgen dat ie bij de vrouw komt. Gelukkig stond de tuindeur open en kon ze me horen.

Maar miauwen met je bek vol , dat is erg moeilijk. Het wordt iets als wwhauw wijauw.

Ik moest wel vijf of zes keer schreeuwen voordat ze reageerde.

Wat was ze blij. En trots op mij.

Je moet weten dat ze zelf geen muizen kan vangen. (Ze heeft er niet de goede nagels voor en buiten dat ze is te traag).

Het was dus een goed idee van mij.

Eerlijk gezegd ben ik ook wel een beetje trots op mijzelf.

Jullie hoort wel weer van mij.

Een snelle en scherpgenagelde Candy

beetje ziek

Ik weet niet hoe het gebeurde, maar opeens was ik niet lekker.

Ik weet wel wanneer het gebeurde.

Het was avond en het personeel had een nieuw soort eten gekocht.

En dat was zo lekker. Er zat een garnalensaus overheen . Zo lekker. Echt ik heb nog nooit zo smakelijk gegeten.

Mijn hele buikje dik en rond. Toen ging ik naar boven. Na zo'n diner wil ik wel even een tukje doen.

En of het nu door de trap kwam, of door de sprong op het bed. Ineens had ik pijn in mijn buik.

Ik rende naar het personeel. Al kermend en kreperend smeekte ik ze om hulp.

Maar nog voordat ze maar iets konden doen lag al mijn heerlijke eten weer op de grond.

Zo jammer. Maar ik was wel van mijn buikpijn af. Raar hè? Ik snap er in ieder geval niks van.

Ik ben lekker op het hoofdkussen van de man gaan liggen en heb daar heerlijk geslapen.

En 's nachts heeft de vrouw me lekker over mijn kopje en onder mijn kinnetje gekroeld.

Ze vond me een beetje zielig denk ik.

Nou jullie hoort wel weer van me.

En niet meer zieke, maar wel hongerige Candy.

een baan

Ja, jullie leest het goed. Een baan.

Weliswaar kort, maar toch , ik had werk.

Nu vragen jullie je natuurlijk af wat ik dan deed.

Nee geen muizen vangen. Ook geen vogels.

Nee, ik moest het personeel helpen in de keuken.

Ja, daar kijk je van op hè?

Het zit of zat zo: De vrouw had biefstukken ontdooid in een schaaltje.

Nu zat er allemaal ontdooiwater en biefstuk sap in dat bakje. En dat moest schoongemaakt.

Eerst riep ze Ch. die haalde z'n neus ervoor op. Geen biefstuk, dan ook geen schoonmaakwerk.

En omdat ik toevallig in de buurt was werd ik geroepen. Nou ik heb ze even laten zien wat schoonmaken is hoor. De bodem heb ik er bijna uitgelikt.

Nu zijn ze wel zo dom dat ze denken dat ik het gedaan heb om hen te plezieren, maar in werkelijkheid vond ik het gewoon een heerlijk sapje!

En wat denk je? Als beloning kreeg ik als enige kat een stukje overheerlijke biefstuk.

Wat een baan !

Als de vrouw nu naar de keuken gaat, ga ik altijd even kijken of ik nog kan helpen.

Goed hè?

Een slimme, van biefstuk houdende, Candy

Balkonvallen?

Mijn baasje vindt een tuin voor oude katten. Een balkon is spannender. Daar kan je 10 meter naar beneden vallen.

Oeps, ik wist niet dat mijn baasje dat van mij verwachtte.

Ik heb een cursus gedownload. Dat wordt oefenen. Maar het rotte is, dat je niet vanaf een lage afstand kunt vallen.

Als je ziet hoeveel houdingen ik aan moet nemen voordat ik mag landen.

Zeker in het begin heb ik daar wel minstens 20 meter voor nodig. en wat als het niet goed gaat?

Ja baasje? Wat dan? Je hebt geen parachutje meegeleverd. En ook geen valhelm.

Ik word hier erg nerveus van en ook bang.

Toe, alsjeblieft, zeg dat ik het niet hoef. Toe nou, alsjeblieft.

Laat van je horen.

Jouw, hoogtevrees hebbende, Candy

Ik sta hier bekend als een lastige eetster.

Dat is dus niet waar. Ik eet heel makkelijk, zolang het maar lekker is.

En dat is nou net het probleem. Niet alles is lekker.

Laatst hadden ze hele kleine fijne brokjes, die waren van F.'s broer K. geweest. Zijn baasje had de verkeerde gekocht.

Toen mochten wij de zak leeg eten. Nou, die waren lekker.

Vervolgens kochten ze bij een hele bekende kruidenier brokjes voor buitenkatten, met hele hoge voedingswaarde. Ook die waren wel te eten.

Maar ze vinden me nog steeds te mager.

Nu krijg ik oude poezenbrokjes! Ja, je leest het goed. Oude poezenbrokjes. Er staat wel senior, maar daar bedoelen ze oud mee.

En ik ben de enige die ze krijgt. Ze worden speciaal voor mij neergezet. Dat vind ik wel leuk. dan eet ik wel.

Ze beseffen nog steeds niet, of nu inmiddels wel, dat ik niet met het plebs samen wens te eten.

Vier maanden langheb ik geprobeerd ze wat eetmanieren bij te brengen, maar vergeefs.

Dus stop ik ermee.

Ik geniet van de tuin en eet af en toe een brokje.

Straks krijg ik vast wel weer de kleine kuipjes met smakelijke hapjes. Mijn baasje zorgt veel beter voor me dan het personeel hier.

Maar ja, mijn baasje heeft geen tuin. Moeilijk, moeilijk. Het liefst wil ik alletwee, maar ik moet een keuze maken.

Daar horen jullie nog over.

Een , magere, maar tevreden Candy

Gekatnapt.

Baasje, baasje, moet je eens horen.

Gisteren waren er allemaal vreemde mensen hier. Heel veel.

Normaal gesproken vind ik dat wel leuk.

Ik loop eens langs en kijk heel lief. Dat levert altijd wel wat kroeltjes op mijn kopje of onder mijn kinnetje op. En jij weet hoe lekker ik dat vind.

Maar nu! Er was er eentje die zei dat ze me zooo lief vond, dat ze me wel mee wilde nemen!

En ze pakte me op. Ze zette me op haar schoot, het was heel eng.

Wat ik toen gedaan heb. Baasje jij weet, dat ik dat nooit doe, ik heb mijn nageltjes gebruikt.

Niet echt heel erg hard. Niet tot bloedens toe. Maar wel krassen.

Ik was zo bang. Zo bang dat ze me in die tas zou zetten en mee zou nemen.

Wij, jij en ik , hebben toch afgesproken dat ik hier zou logeren. Dat jij me hier op komt halen.

Dus dan blijf ik hier op je wachten!

Als je komt en ik sta niet bij de deur, dan lig op achter in de tuin op het groene tafeltje.

Bij regen lig ik op een stoel onder de grote tafel. Het is maar dat je me weet te vinden.

Poeh, ik sta nog een beetje te trillen op allevier mijn pootjes.

Bijna gekatnapt.

Je hoort nog van me.

Een bange, maar trouwe, Candy

p.s je krijgt straks zoveel poottekeningen als je wilt. Op je glazen tafel!

Wereld beroemd

Ik word wereldberoemd.

Mijn baasje heeft mijn praatjes op zijn wereldwijd veelgelezen en geprezen webblog gezet.

Nu stromen er duizenden, misschien wel miljoenen lezers naar mijn blog.

OOOH, ik word ontdekt als 's werelds best vertellende kat.

Want geef nou toe, er is toch geen kat die zijn/haar gevoelens zo goed onder mensenwoorden kan brengen als ik.

Ik, Candy, kan de brug slaan tussen de mensheid en de katachtigen.

De Nobelprijs voor de vrede wordt hernoemd in de Candyprijs.

Universiteiten noemen leerstoelen naar mij.

Wauw, miauw, dat ik dit allemaal mag meemaken.

Mijn baasje is het aller aller beste baasje.

Bedankt baasje! Enne....... je mag gewoon bij me blijven wonen hoor.

Jullie hoort het nog.

Een , bijna, wereldberoemde Candy

Betrapt

Het heeft een paar dagen geduurd eerdat dit stukje geschreven werd.

En ik schaam me diep. Het is echt mijn schuld en niet die van het personeel.

Nou ja, natuurlijk wel een beetje hun schuld, want zij hebben die plant in de tuin gezet.

En die ruikt zo lekker, en smaakt zo lekker.

Je wordt er helemaal licht van in je kop en je pootjes worden wiebellig.

En ja, dan kan ik geen stukje dicteren. al wat er dan uit komt is mwauw, miau en prrrrt.

En daar kan zelfs mijn secretaresse niks mee.

Ik zal vanaf morgen minderen en zelfs stoppen.

Straks komt mijn baasje thuis en zit ik in de Kattinekkliniek om af te kicken.

Oh nee, dat wil ik niet.


Maar het is wel erg lekker,

Jullie miauw, mauw prrr prrt mwwah.

Helemaal van de wereld Candy

binnenstebuiten

Wat ze nu hebben gedaan. Joh zo gek. Ze hebben de banken in de tuin gezet. Zomaar midden op de stenen.

Het is gek personeel hoor. Mijn baasje zet zijn banken gewoon in de huiskamer, zoals het hoort. Dan kan je er lekker op zitten en liggen. Languit of opgerold. Maar altijd warm en droog. En nu zit ik in de regen op de bank. Ik ga er niet op liggen hoor. Nat! En ik heb een hekel aan nat. Ik snap ze niet. er staan wel andere banken binnen, maar daar mag ik niet op liggen, omdat ik mijn nageltjes gebruik als ankers.

De anderen ook niet hoor. daar zijn ze wel consequent in. het is niet alleen voor mij dat verbod. We beraden ons nu hoe toch op die nieuwe banken te komen. met z'n vieren moet ons dat lukken. zij zijn maar met twee.

Jullie hoort het nog.

Een druk denkende en vergaderende Candy

FEEST

Nu is het echt feest!

Ik heb er een.

Ch. had er twee op een dag. F. had er twee, plus een eend en een muis op een dag.

En nu heb ik er een. Eindelijk.

Ze lachten me al uit en zeiden dat ik het niet meer kon.

Dat ik te oud zou zijn. Een flatkat.

Nou, jullie zien dat ze ongelijk hebben.

Morgen ga ik een grotere vangen.

Overmorgen probeer ik ook een eendje.

En daarna, wie weet.

Er zijn erg veel reigers hier.

Jullie hoort nog van me.

De snelle jager, Candy

bijna feest

Het is nu 23 mei en avond. Over 30 minuten is mijn echte baasje jarig.

Hier dan hè. Waar hij zit is hij pas over 6 uur jarig.

Ik heb de hele dag hard aan hem gedacht.

Zou hij het gemerkt hebben? Ik ben er echt heel moe van geworden.

Zou het personeel het weten? En mij morgen wat extra's geven. Mijn baasje zou mij wel trakteren als hij hier was. Echt waar. Zeer zeker wel.

En, al doen ze het niet, ik ga toch lekker weer in de zon liggen en weer heel hard aan hem denken.

De hele dag. Wedden dat hij dat voelt?

Jullie hoort vast wel van hem en van mij.

Candy, de kat van een jarig baasje

ze zijn boos

Het personeel is boos op mij.

Je snapt niet hoe dat kan. Boos , op mij, Candy!

Ik zal jullie vertellen hoe dat komt.

Het was avond en ze gingen naar bed. Ik ga dan mee.

Eerst lag ik op het nachtkastje, toen op het hoofd van de vrouw.

En als zij bewoog, dan ging ik, eigenlijk vanzelf,

een klein beetje grommen.

Dus werd de vrouw boos en joeg me weg.

Het nachtkastje maar weer.

Even later weer het hoofd en weer weggejaagd.

Daarna maar boven op haar schouders liggen.

Ik besloot niet te grommen maar ging me even grondig wassen. Wordt ze weer boos.

Daar moest ik heel erg hard van huilen.

Inmiddels was het al half drie in de nacht.

Wat er toen gebeurde.... Ik werd de kamer uitgezet en de deur ging dicht!

Nu kon ik niet meer op het kastje slapen noch op het bed. Ze waren boos!

Nou ik was ook boos hoor, en dat heb ik ze dezelfde nacht nog goed ingepeperd ook!

Zo! Lekker puh!

Ik niet in bed slapen, zij ook niet.

Jullie hoort nog van me,

Een wraakzuchtige Candy

dit mag niet.

Als de man 's avonds onze bakjes met lekker eten vult, brengt hij dit op een blaadje naar de gang.

Daar zitten de heren dan al te wachten.

Ze vallen aan als zijn ze uitgehongerd.

En ik?

Ik blijf in de keuken bij het tweede blaadje en ga stiekem vast eten.

Dat mag niet. Ik hoor ook in de gang te gaan eten. Net als de rest.

Maar die grote koppen voor mijn bakje en dat vreselijke gesmak maken dat ik al mijn eetlust verlies.

Dus snel een paar happen in de keuken en daarna wachten tot de mannen zijn uitgegeten.

Dan kunnen die andere grijze en ik in alle rust en welgemanierd van onze maaltijd genieten.

Zo krijg ik toch mijn buikje vol.

Jullie hoort nog wel van me.

Een altijd slimme en eigenwijze Candy

Kijk eens!

De katten hier doen rare dingen.

Dingen die ik nooit zou doen.

Kijk nou eens naar deze grote, dikke Ch.

Ligt ie met zijn kolossale lijf in een broodmandje.

Een broodmandje! Nou, is dat normaal of is dat gek?

Ik vind dat gek. een kat ligt toch in een kattenmandje.

En hij weet heus wel dat het niet mag hoor. Want als het personeel eraan komt, doet ie snel alsof

ie slaapt.

Nou als ze maar niet denken dat ik ooit brood eet uit dat bakje. Het idee. Gatver!

Ik zal toch weer blij zijn als mijn baasje terug is. We nemen dan het huis en de tuin over en schoppen die andere katten eruit. Zijn we ook gelijk van dit soort rare fratsen af.

Het is ver beneden mijn stand.

Jullie hoort nog van me.

Freule Candy

Hallo anoniem

Hallo anoniem,

Zal ik je vertellen waarom ik niet reageer?

Nou omdat mijn moeder me heeft geleerd, om me niet met vreemden in te laten.

Je kan dan wel doen alsof je me kent, maar dat is niet zo.

Want als je maar iets wist van mijn familie, dan zou je weten dat F. geen neefje van me is.

Zo!!

F. vader, Ch., is wel als een pleegkind voor me. Dat maakt F. nog geen neefje, nog eerder een kleinzoon.

F. is dus geen familie van me. Stel je voor zeg. Dat hij en ik dezelfde genen zouden hebben.

Toe!, ik moet er niet aan denken. Nee, ik kom , waarschijnlijk, uit een oud en adelijk geslacht.

Dat moet haast wel, gezien mijn zachte velletje en karakter.

Dus anoniem, als jij wat van mij wilt weten, moet je je even voorstellen.

En baasje, wat bedoel jij met:"dan blijf ik ook"?

Hoor ik van je?

Een nieuwsgierige Candy

Ik, ik en ik

Het is hier zo fijn; ik ga hier nooit meer weg.

Ik heb een tuin om in te liggen en de zon schijnt iedere dag.

Ik heb vogels en muizen om op te jagen.

Ik heb andere katten om lekker naar te blazen en grommen.

Ik krijg eten en drinken.

Ik krijg snoepjes toegeooid, zodat ik ze kan vangen.

Ik krijg aaitjes en kroeltjes.

Ik mag op schoot liggen.

Ik heb iedere dag een schone bak.

Kortom; Ik blijf hier voor altijd.

Jullie hoort nog wel van me.

Een vastbesloten Candy

Dader onbekend. Opsporing verzocht.

Deze duif ligt in onze tuin.

Wij, het personeel, waren niet thuis en vonden dit kadaver bij onze thuiskomst.

Alle katten, behalve Sh. waren buiten.

Ze liepen erlangs met afgewend hoofd en opgetrokken neusje, alsof ze dit dier nooit eerder gezien hadden.

We hebben ze alledrie aan een zwaar kruisverhoor onderworpen. Zelfs nog overwogen om ze lichtjes te martelen, ( met het snoepbakje rammelen en niks geven) om van een van hen een bekentenis los te krijgen.

Maar alles vergeefs.

De arme dode duif is inmiddels afgevoerd en ligt, net als de dader, op het kerkhof.

De dader van deze laffe moord zal wel nooit bekend worden. Hij of zij moet met zijn/haar eigen geweten verder zien te leven.

Vanaf deze plaats wensen wij de nabestaanden van de vogel, zowel als deze kat, veel sterkte toe.

Het personeel.

p.s. U begrijpt dat, gezien de droevige omstandigheid, er vandaag geen sprake kan zijn van een Candy-blog

de baas

De trouwe lezer weet dat ik zelf bepaal waar ik slaap.

Ik heb onder de kapstok gelegen, op het nachtkastje van de man, naast de voeten van de man en rondom zijn hoofd.

Het is het allemaal net niet.

Nu wil ik in de vensterbank slapen.

Fijn voor het open raam.

En denk je dat dat mag? Nee natuurlijk. Het personeel keurt al mijn slaapplekjes af.

Ze willen er zeker zelf gaan liggen.

Want wat doen ze als ik in de vensterbank lig?

Juist ja, de luxaflex neerlaten. De hele dag hangt dat ding open, en uitgerekend 's avonds als ik wil gaan slapen moet dat ding dicht.

Dat is geen toeval, dat is opzet. Boos opzet.

Maar ik laat me niet wegjagen. Zijn ze nou helemaal. Ik blijf gewoon liggen, met de luxaflex in mijn nek.

Ze weten nog steeds wie hier de baas is.

Jullie hoort nog van me.

Een stijve nek hebbende Candy.

zo moe

Het blijft maar mooi weer.

En ik blijf maar van binnen naar buiten huppelen.

Er vliegt en loopt van alles voorbij, ik kan het niet allemaal vangen. Het is te veel.

En dan mag ik ook nog 's avonds in het donker naar buiten, als ik tenminste op de afgesproken tijd terugkom.

Om 22:00 uur moet ik binnen zijn. En reken maar dat ik op tijd ben hoor. Want de man doet om die tijd het eten in onze bakjes.

En honger dat ik dan heb. Het kan me niet eens schelen dat ze me zien eten. Ik val meteen aan.

Daarna even de bek poetsen en dan op schoot. Heerlijk languit liggen slapen.

Zaaaaalig!.

Zo zou het altijd moeten zijn.

Als ik nog tijd heb, horen jullie nog van me.

Horen jullie niks, dan ben ik nog aan het buiten spelen.

Een blije en tevreden Candy

alles weer normaal

Hè hè, alles is weer normaal.

De zon schijnt, het personeel zit buiten en ik kan in- en uitlopen.

Buiten lekker in het zand rollen, als ze me niet zien hoor, want een dame als ik ga at niet in het openbaar met haar vier pootjes omhoog.

Dan weer een slaapje doen op de tafel.

Vervolgens naar binnen huppelen om wat te snacken.

En weer de tuin in.

Zo hoort een kattenleven eruit te zien.

O ja, van de week had Ch. een muis te pakken. Hij wilde niet zeggen waar hij die gevangen had. Bang zeker dat ik er ook heen zou gaan.

En die grote bruine, F., komt al dagen achter elkaar met visjes thuis. Ook hij zegt niet waar hij die gevangen heeft.

Flauw hoor. Maar zo blijven er wel meer brokjes voor mij over. En snoepjes!

Jullie hoort nog van me.

Een tevreden Candy.

En voor eenieder die er naar vraagt; ik ben niet schor meer. Ik kan weer volop miauwen.

Nog meer ellende

Wie het snapt mag het me uitleggen.

De vorige keer vertelde ik u dat ik binnen zat opgesloten.

Geheel onschuldig, dat wel, maar toch vast.

Het personeel ging weg.

En wij werden daarvoor gestraft.

Nu ging het personeel weer weg, maar zat ik buiten.

Weten jullie hoe lang ik voor het raam heb staan miauwen om binnen gelaten te worden?

Nee hè. Nou úúúúúúren.

Ik ben er helemaal schor van. Het was al bijna avond toen ze thuiskwamen.

Eindelijk kon ik naar binnen. Snel wat eten.

Na het eten wil ik weer naar buiten. Dus miauw ik een paar keer.

En nu lachen ze me uit, omdat ik zo'n gek geluid heb.

Snappen jullie het nog?

Eerst sluiten ze je op, daarna buiten en nu weer in.

En tot overmaat van ramp, lachen ze je uit!

Ik snap dat personeel niet hoor. Nee, dan mijn eigen baasje.

Die doet altijd wat hij van mij moet doen. Makkelijk en duidelijk.

Jullie hoort nog van me, maar wel goed luisteren, want zoals gezegd; ik ben schor.

Een verwarde en schorre Candy

ellende

Ik snap er niets van. Vanmorgen was het zulk mooi weer. En ik was fijn buiten aan het spelen.

Het personeel zat in de tuin koffie te drinken.

Ik ging even naar binnen om een hapje te halen en tot mijn groete schrik kon ik er niet meer uit.

De deur was dicht en wat nog erger was, het personeel was weg.

Zomaar! Zowel de man als de vrouw; weg.

We zaten opgesloten met z'n allen. Sh. zat zoals gewoonlijk op zolder. Daar hadden we niks aan.

Die zou ons niet veel helpen om buiten te komen.

En weet je wat er toen gebeurde? De heren gingen slapen! Midden op de dag. Lekker oprollen op de bank en pitten.

Tot overmaat van ramp ging het regenen. Daar zat ik dan, helemaal alleen.

Met een zolderkat en twee snurkende katers.

Zielig he?

Gelukkig kwamen de man en vrouw weer thuis en mocht ik toch nog naar buiten.

Maar zielig was ik wel. Heel erg.

Jullie hoort nog van me.

Een treurende Candy

moe word ik ervan

Als jullie hebben meegeteld, dan weten jullie dat ik hier vandaag negen weken en twee dagen ben.

Vanaf dag 1 heb ik laten weten dat ik me niet aanpas.

Zij willen toch dat ik hier ben? Dus passen zij zich maar aan.

Er kan er maar 1 de baas zijn.

Zo ook het op schoot zitten.

Als ik op schoot wil dan spring ik er op.

En dan kunnen ze me er wel 100 keer vanaf tillten; ik blijf terug komen.

Aaien; als ik geaaid wil worden maak ik dat middels een hoofdgebaar duidelijk. En of het personeel het nu wel of niet wil, maakt niet uit. Ik wil, ik zal, ik moet geaaid worden.

Het wordt nog een hele klus om het personeel zover te krijgen dat ze het snappen en ook nog uitvoeren. Ik word er moe van. Heel erg moe.

Ik spring bij de man op schoot. Hij maakt maar ruimte voor mij. Zo eventjes wat wassen en dan slapen maar.

Ik lig erg in de weg, dat weet ik wel, maar ik trek me er niks van aan.

Zodra ik wakker ben, horen jullie weer van me.

Een bazige en eigenwijze Candy

Ligwedstrijd?

Op zo'n warme dag als vandaag doe ik niet veel.

Een beetje in de zon liggen, af en toe naar binnen om een hapje en een slokje te halen.

Ik bekijk dan ook de andere katten eens.

Die hebben toch gekke lighoudingen.

Het lijkt wel of ze er een sport van gemaakt hebben wie de gekste houding aan kan nemen.

Hier op de foto zien jullie Sh. Die maakt er echt een potje van.

Achterpootjes op de zijkant. Voorpootjes omhoog. Kop geloof ik wel drie keer omgedraaid.

Een oog dicht een het andere op een heel gluiperig kiertje.

Ik vind het geen gezicht. en ik doe daar ook niet aan mee. Stel je voor zeg, dat mijn baasje dat zou zien. Hij zou zich schamen voor mij. Nee dat wil ik niet!

Jullie hoort nog wel van me, maar zal me nooit zo zien!

Een deftige Candy

nieuw spelletje

Het is hier zowaar zomers geworden.

Het personeel zit nu ook in de tuin.

Overal staan bloemetjes en je kunt zomaar een waterstraal tegenkomen.

Dat laatste is niet leuk, het eerste wel.

En die bloemetjes, ach ze staan er nu eenmaal, dus laat maar staan.

Nee, dat het personeel buiten is, dat schept nieuwe mogelijkheden.

De man had het bakje met snoepjes meegenomen.

Hij gooien en ik er achteraan rennen.

Maar....., als ik er netjes om vroeg, kreeg ik er ook eentje.

Zie je hier op de foto?

Netjes mijn rechterpootje omhoog en ik heb weer een snoepje. Makkelijk hè?

Hoef ik niet zo te rennen in deze warmte.

Ja goed opgeleid en afgericht personeel is fijn om te hebben. dat blijkt maar weer!

Jullie hoort weer van me.

Een volgesnoepte en doorgewarmde Candy

haha

Kijk eens goed naar deze foto van Ch.

Zie die verbaasde en verdwaasde blik in zijn ogen.

Dat komt door mij.

Als de vrouw 's morgens achter de computer gaat zitten om de post te lezen, springt hij altijd bij haar op schoot.

En nu heb ik dat gedaan. Ik was lekker eerst!

Hij staat op de grond en snapt er niks van.

Ze zullen weten wie de baas is.

Lekker puh.

Ja ook hij hoort nog van mij.

Een uiterst bazige en blazende Candy

niet weer sneeuw

Gisteren schreef mijn baasje dat ik bij sneeuw maar weer om het sjaaltje moest vragen.





Maar baasje, je bent toch wel weer terug voordat het gaat sneeuwen?





Zolang blijf je toch niet weg?





Het is hier wel om uit te houden, maar het is geen thuis.



Voordat het koud gaat worden wil ik toch wel weer op mijn eigen aanrecht zitten en bij jou op schoot.

Ja? Kom je voor die tijd weer terug?

Hoor ik nog van je?

In afwachting, maar altijd jouw Candy

saai grijs?

De vrouw van mijn personeel heeft ineens een andere kleur vacht.

Niet meer bruin met grijs.

Ze vindt grijs saai en oud.

Nou vraag ik je.

Ik ben al jaren grijs, eigenlijk altijd geweest en ik heb het nooit als saai ervaren.

De vrouw had ook een sjaaltje om kunnen doen.

Kijk maar eens naar mijn foto. Je ziet hoe zo'n eenvoudig sjaaltje "aankleedt".

Deze foto is genomen op 19 mei 2004, dus bijna 4 jaar geleden.

Je zult moeten toegeven dat ik niet veel veranderd ben.

Wel grijs, maar eeuwig jong.

Jullie hoort nog van me,

Altijd vrolijke en jonge Candy

Moet je nu eens zien hoe ik moet slapen.

Het is niet erg , op schoot liggen, als die schoot maar rustig en stil is.

Maar dit personeel zit niet stil. Het wiebelt en

beweegt, en al grom ik nog zo hard ter waarschuwing, het helpt niet.

Nou had ik wel naar bed gekund, of naar het nachtkastje, maar ja, het is weekend en je wilt dan toch niet om 10:00 uur al in bed liggen.

En als u mijn blog trouw gelezen hebt, herinnert u zich vast wel de kussen beneden onder de

kapstok.

Ik zal u vertellen, sinds ik heb ontdekt dat je daarheerlijk kunt slapen, liggen Ch. en F. daar te pitten.

Ik had dat nooit hardop moeten zeggen. Stom ,stom, stom. Nu weten ze het allemaal.

En kan ik er niet meer liggen.

Het is voor mij niet makkelijk hier. En dat terwijl ik toch een voorbeeldige gast ben.

Jullie hoort nog van mij.

Een altijd vriendelijke en voorkomende Candy

Zien jullie me zitten?

Letterlijk bedoel ik.

Het is al 22:10 uur en ik wil slapen.

Af en toe miauw ik even om de aandacht te trekken.

Ik ben te moe om hard te miauwen. Als ik hard brul luisteren ze meestal wel, want ik kan een heel onaangenaam geluid voorbrengen.

Afgelopen dagen stond de deur gewoon open.

Waarom hij nu dicht is? Ik weet het niet. Gisteren was ik gewoon naar binnen gegaan. Ja echt, ik kan het bewijzen.

Wacht ik zal de foto plaatsen. Die in de wasmand, dat ben ik.

Zien jullie wel?

Ja, ja zo kom ik niet aan mijn slaap toe.

Ik zoek wel een ander plekje en ga straks nog wel eens zien of de deur open is.

Jullie hoort nog van me.

Een slaperige Candy

eindelijk

Eindelijk hebben ze door dat ik niet met de rest wil samen eten.

Dat gesmak en dat geduw met die koppen. Telkens willen ze eenhap uit jouw bakje, terwijl er overal hetzelfde in zit en ze dus gewoon van hun eigen portie kunnen eten.

Maar ik heb volgehouden en niet meegegeten.

Nu vinden ze dat ik te mager word. En ik moet toegeven, ik ben afgevallen.

Ik krijg nu aparte zakjes met hele kleine fijne brokjes en saus.

Naah, het smaakt wel. Ik heb de helft van die portie opgegeten.

Wat wel apart was; ik mocht in de kamer eten en die anderen moesten allemaal de kamer uit. Goed hè?

Ik zet het personeel helemaal naar mijn hand. Want ja, ik ben natuurlijk wel gast hier en voor je gasten doe je wat extra's.

Ja, jullie hoort nog van me,

Een dwingende Candy

druk druk

Het is hier druk in huis.



Soms net een duiventil. Mensen komen , mensen gaan. Katten komen en katten gaan.



En ze willen allemaal eten. De mensen en de katten.



Kijk maar eens op de foto. Dat is die zwarte van hiernaast. Die wil dolgraag mijn brokjes opeten.



Gelukkig houdt de vrouw dat tegen. Straks hebben wij geen brokken meer.



Nu moet ik toegeven, dat ik, alhoewel toch zeer slank, naast die zwarte wel erg gevuld lijk.



Tja, niet iedereen heeft zijn personeel zo goed opgeleid. Mijn personeel koopt het goede merk.

En dat proef je.

En na een goede maaltijd is er niks zo lekker als slapen. Ik ga, net als gisteren, lekker vroeg naar bed.

Het is kwart over negen. Weltrusten.

U hoort nog van mij.

Een slaperige Candy

tuin

Gisteren had de secretaresse geen tijd voor mijn blog.

Ze was in de tuin aan het werk. Ja in mijn tuin.

Er werden planten uit de grond getrokken en stom maar waar ze zette er nieuwe in.

Je vraagt je af waarom. Had ze de oude planten toch kunnen laten staan?

Maar goed, er staan weer kleurige planten op mijn grondgebied.

Als dat straks gaat bloeien komen er weer een heleboel vlinders, vogels en andere lekkere beestjes op af.

Dat wordt weer fijn jagen.

Ik hoop dat ik in ieder geval zo lang mag blijven. Dat wil ik nog wel eens meemaken. Net als vroeger.

Volgens mij vang ik ze nog wel.

Jullie hoort nog van mij,

Vlieggewicht Candy

straf

Beste lezers,

Als u oplettend bent geweest, heeft u gemerkt dat er gisteren geen blog van mij was.

Dat was mijn straf.

Ik zal u vertellen wat er gebeurd is.

Luister goed.

Na het eten 's avonds gaan deze twee heren (zie foto) nog even naar buiten. Even.

Donderdagavond ging ik met ze mee. Om kwart over negen verlieten we het huis.

Om half tien zeiden C. (Charley) en F.(Ferry), kom we gaan weer terug.

Nou daar had ik nog geen zin in. Het was nog lekker warm en het werd net lekker donker.

Ik liep de andere kant op. C. en F. riepen nog:"kom nou, het personeel vindt het niet leuk als je zo laat komt"

Maar ja zeg, zij zijn het personeel en ik ben Candy.

Om tien uur ging ik nog niet naar huis. Om elf uur ook nog niet. Om half twaalf kwam het personeel naar buiten om me te roepen. Ik zei maar niks.

Ze gingen buiten rondlopen om me te zoeken; ze rammelden met Whiskas snoepjes, maar ik hield me nog steeds stil. Ze gingen weer naar binnen en ik was alleen.

In steeds meer huizen ging het licht uit. Het werd heel donker en koud en naar.

Toen ben ik toch maar heel snel naar huis gerend. Daar is het warm en er staat een lekker bed.

Maar denk je dat het personeel nu blij was? Ik snap ze niet hoor. Ze zeggen bezorgd te zijn, maar doen heel boos??

Ik vermoed dat ik vanavond na het eten niet met C. en F. mee mag.

Jullie hoort nog van me,

Een berouwvolle Candy

lekker weer weer

Eindelijk, eindelijk scheen hier de zon. Net als bij mijn baasje dagelijks het geval is.

Het personeel ging ook in de tuin spelen. Wel op maar een plek, maar toch buiten spelen.

De vrouw deed iets met haar handen, een werkje of zoiets.

Nu vertelde ik gisteren dat ik in weer en wind de tuin bewaak ( stank voor dank krijg daarvoor)

en dat ik vreemde katten wegblaas en grom.

Deze rode niet. Hij is een van mijn vrienden. Jong en pluizig met witte sokken.

Atletisch en heel aardig. Dus hij mag binnen komen.

Er staat in de tuin een plant, waar je nog maar hele kleine sprietjes van zit, maar die je des te beter ruikt.

Heerlijk!! We worden er allemaal een beetje high van. Lekker op onze ruggetjes rollen over de stenen en door het zand. Echt een groot feest. Straks, als die plant groot is.,wouw, dan kunnen we er stukjes vanaf bijten. Misschien dat we dan ook kunnen vliegen..

In dat geval weet ik wel waar ik heen vlieg.

Jullie hoort nog wel van me.

Een beetje aangeschoten Candy

stoer

Stoer hè?

Het is hondenweer, maar geen hond waagt zich buiten. Nee die zitten allemaal binnen voor de verwarming.

Watjes!

Nee dan ik. Weer of geen weer, ik houd de wacht.

Vlak achter me is de katteningang naar "mijn' tuin.

En ik heb graag overzicht. Als mijn vriend komt is het goed.

Naar de twee grote die hier wonen, kijk ik niet om. Maar alle andere katten, nou die blaas en grom ik weg hoor.

Dan mag het nog zulk rotweer zijn; mijn tuin is MIJN tuin en niet die van jan en alleman.

Het personeel zal wel blij met me zijn, dacht ik. Zo waaks!

Maar nee hoor; kom je doorweekt binnen, mopperen ze over voetstapjes op de vloer!.

Nou vraag ik je! Wat is nou belangrijk? Die vloer of een bewaakte tuin!

Dom personeel. Nee mijn eigen baasje, die weet wel wat belangrijk is, die moppert niet over een paar kleine stapjes op de vloer.

Jullie hoort nog van me,

Een altijd waakzame, maar nu doorweekte Candy

het is niet eerlijk

Nee, het is echt niet eerlijk.

We zijn allemaal binnen en we gaan eten. tot zover alles goed. Het was smakelijk en na de maaltijd willen we nog even naar buiten.

Het is nu donker , tijd voor de muizen.

Spannend om nu te kunnen jagen. Maar het mag niet. Ik niet!

Die twee mannen wel. Die lopen nu lekker in de frisse lucht. Kunnen alle muisjes vangen en ik ben binnen.

Ik loop natuurlijk wel te klieren. telkens voor het computerscherm langs en hard en zielig miauwen.

Tot nu toe heeft het geen succes.

Het is echt niet eerlijk. die twee grote mannen en wel en ik niet.

Jullie hoort nog van me, heel hard.

Een achtergestelde Candy

speeleten of eetspelletje

Ja het was weer zo'n dag. Hagelbuien tussen de zonnenschijn door.

Echt zo'n dag om je te vervelen.

Lekker buitenspelen was er niet bij.

Het hagelde gaatjes in mijn kopje.

Ik ging maar naar binnen om een brokje te eten, maar het bakje was leeg. Waren die gulzige schrokoppen me weer voor geweest.

Hard roepen om het personeel en de man kwam. Gelukkig verstaat hij vrij goed "kats"en werd het bakje snel gevuld.

Maar toen..... feest!! hij gooide de brokjes op de grond. Een voor een. En ik maar jagen.

Ooh wat was dat leuk, net alsof mijn baasje er weer was. Hij kan dan wel een nieuw poesje hebben, er is er geen een die zo goed jagen kan als ik. Zonder mij heeft hij geen muizen!

Laat het filmpje maar aan Dushi zien hoor. Misschien leert ze er nog wat van.

Zo zie je maar baasje, je hoort en ziet nog wat van mij.

Ook jullie hoort nog van mij.

Een altijd snelle Candy

ogen

Hallo lezers,

Ja jullie zien het goed, ik ben er weer.

Dat ik niet wilde vertellen is kletskoek van mijn secretaresse hoor. Ik heb helemaal geen kapsones. Zij is gewoon te lui om te typen.

En ik moest een berichtje doorgeven van die andere grijze. Ik herhaal het maar zoals ik het gehoord heb, want ik weet niet waar het over gaat. Maar zij zei:"Ferry is geboren binnen mijn huwelijk met Charley. En niks geen gellellebel".

Wat ze bedoelt? Geen flauw idee. ik geef het maar door.

Verder kreeg ik een opmerking over mijn ogen.

Hij vind ze, geloof ik , mooi.

Speciaal voor hem, (hij is baasje van een kater!) deze foto. Wat komen ze er mooi op uit hè.]

Maar ik blijf bescheiden hoor.

Jullie hoort nog van me,

Candy met de mooie ogen en het eigen willetje

schande!

Ja u leest het goed; schande!

Tot u spreekt Shirley, in deze blog al eerder genoemd. Candy noemt mij: die andere grijze.

En nu wilt u weten waar ik schande van spreek?

Nou van Candy.

Zoals gewoonlijk lag ze buiten op de tafel. niks nieuws en niks vreemds. Totdat er een kater in de tuin kwam. Een vreemde kater.

Gitzwart en slank.

U had haar moeten zien. Wat een del, wat een lellebel!

Ze sprong van tafel op de grond, liet zich op haar rug rollen en begon vreselijk wulps te kronkelen.

Met al haar pootjes in de lucht. Van links naar rechts en van rechts naar links.

Zo ordinair. En dat alleen maar voor zo'n kater!

Ik en met mij ook de andere twee katten hier, schaam me diep. Wij hadden zo'n goede naam opgebouwd. Welgemanierd en beleefd. Altijd met twee miauwen antwoorden, niet met volle bek praten. En vooral geen sexueel getinte avances naar het andere geslacht maken.

Nu is dat allemaal voorbij. Weg goede naam. Allemaal door haar, die sloerie. Foei.

Logisch toch dat haar baasje een nieuw poesje heeft. Als ik haar baasje was zou ik dat ook gedaan hebben.

Het is dat ze gast is en wij altijd beleefd tegen gasten zijn, want anders......

Hoorde ze nog wat van mij.

Uw trouwe, beleefde, altijd vriendelijke en aanhankelijke Shirley

geen bericht

Helaas voor de trouwe lezers, vandaag geen blog.

Candy is de gehele dag buiten, derhalve heb ik, haar secretaresse, niet vernomen wat zij u wilde melden.

En u begrijpt dat ik niet zelf ga vertellen. wat Candy's belevenissen of overpeinzingen zijn.

De band tussen Candy en mij is er een die gebaseerd is op vertouwen. En dat vertrouwen wil ik niet beschamen.

U zult het vandaag dus zonder nieuws moeten stellen.

Ik hoop dat u daar begrip voor op kunt brengen en toch vooral morgen weer kijkt of de freule weer zin eeeh tijd heeft om mij een bericht te dicteren.

Dan rest mij nog u allen sterkte toe te wensen met deze Candy-loze dag.

Als altijd uw trouwe dienares,

de secretaresse van Candy.

U hoort vast nog van haar

zware nacht

Gisteravond was ik als eerste in de grote slaapkamer. Het bed was helemaal leeg.

Dus ben ik lekker in het midden gaan liggen, zodat er aan alle kanten nog ruimte genoeg voor de anderen was.

Ja, ja, dat dacht je. Komt die man naar de kamer en wil naar bed. Hij schept me op zijn handen en laat me een korte vliegreis maken en weer landen aan het voeteneind.

Maar dat pik ik niet zeg. Blazend ben ik opgestaan en weer teruggelopen naar mijn inmiddels warme plekje.

Wat denk je?

Pakt ie me weer op en laat me weer vliegen .

Nou ja zeg, wie is hier nou de baas? Dus ik weer grommend teruggelopen naar mijn plek. Ik was toch het eerst hier!

Voor de derde keer wilde hij me oppakken. Dat heb ik niet laten gebeuren. Ik ben toen maar weer op het nachtkastje gaan zitten.

Is ie nou helemaal gek geworden. Mij zo maar wegzetten.

Even later ben ik toch maar weer op bed gaan liggen, staande slapen is niet zo ontspannend.

En ja, ik ben maar bij het voeteneind gaan liggen. Tenslotte wil ik wel slapen en niet constant hen en weer gevlogen worden.

Het was een uitputtende nacht, ik heb tot 11:00 uur uitgeslapen. Ik lekker wel!

Hij niet, lekker puh.

Jullie hoort weer van me.

Een uitgeruste Candy