Dit is geen blog van Candy.

Dit ben ik , Charley ook wel genoemd de grote Ch.

Gisteren ben ik een beetje belachelijk gemaakt door Candy. Ik zou sperziebonen eten!

Pfff het mocht wat.

Ik zal jullie vertellen waarom ik zo aan mijn bek zat te likken.

Ik had net 2 haringen op.

Ja, ze lagen bij buurvrouw Letty op de aanrecht. Netjes in een plastic zakje, maar mijn scherpe reukvermogen had ze toch ontdekt, ook al stond ik in de tuin.

Dus toen de buurvrouw even naar boven ging ben ik naar binnen gegaan en heb het zakje met de haringen gepakt.

Openkrabben was geen enkel probleem en 2 harinkjes heb ik natuurlijk zo op. Dus toen de buurvrouw terugkwam restte haar niks dan de uitjes en het zuur.

En daarom zat ik zo lekker nog mijn bek af te likken. Niet om een boon.

Zo zie je maar. Jullie moeten niet alles geloven wat die Candy zegt.

En ja, mijn personeel heeft vandaag 2 haringen aan de buurvrouw gegeven en ik ben mee geweest om ze te brengen. Ik heb heel hard gemiauwd, zodat ze dachten dat ik kwam zeggen dat ik er spijt van heb. Nou mooi niet natuurlijk. Als ik de kans krijg doe ik het zo weer.

Zo nu weten jullie het hele ware verhaal.

Nu mag Candy weer.

Jullie hoort nog wel van haar.

Visjesdief Charley

Gekmakend

Nog 32 dagen en dan is mijn baasje weer terug.

Het wordt wel tijd ook hoor.

Had ik het hier eerst wel een beetje naar mijn zin, blijk ik in een gekkenhuis te zitten.

Kijk nou eens goed naar deze foto.

Wat zien jullie?...

Juist ja, die grote Ch. likkebaardendlekkerlikkend voor een sperzieboon

EEN SPERZIEBOON! Dat doet een beetje kat toch niet. Wij zijn carnivoren, geen vegetariërs.

En dan moet je zien hoe raar hij er mee doet. In de bek nemen, opgooien en weer vangen.

Je zou haast denken dat hij denkt een muis gevangen te hebben.

Ik schaam me diep.

hier moet ik nu tussen wonen. Uit eenbakje eten. Het bed mee delen.

Het is te erg voor woorden.

Baasje, als je er straks weer bent, haal me dan zo snel mogelijk hier weg.

Voordat ik ook helemaal doordraai.

Jullie hoort nog van me,

Een nog geestelijk gezonde Candy

Dankjewel

Zoals jullie hebt kunnen lezen, ben ik een beetje ziek geweest.

De vrouw was toen heel erg lief voor me.

Ze gaf me iedere keer kleine beetje eten zodat mijn maagje weer rustig zou gaan werken.

En dat is ook gebeurd.

En nu wilde ik wat terug doen.

Dus heb ik een muis voor haar gevangen.

Het vangen is niet zo moeilijk. Gewoon je klauw uitslaan en ze blijven wel aan je pootje hangen.

En dan zorgen dat ie bij de vrouw komt. Gelukkig stond de tuindeur open en kon ze me horen.

Maar miauwen met je bek vol , dat is erg moeilijk. Het wordt iets als wwhauw wijauw.

Ik moest wel vijf of zes keer schreeuwen voordat ze reageerde.

Wat was ze blij. En trots op mij.

Je moet weten dat ze zelf geen muizen kan vangen. (Ze heeft er niet de goede nagels voor en buiten dat ze is te traag).

Het was dus een goed idee van mij.

Eerlijk gezegd ben ik ook wel een beetje trots op mijzelf.

Jullie hoort wel weer van mij.

Een snelle en scherpgenagelde Candy

beetje ziek

Ik weet niet hoe het gebeurde, maar opeens was ik niet lekker.

Ik weet wel wanneer het gebeurde.

Het was avond en het personeel had een nieuw soort eten gekocht.

En dat was zo lekker. Er zat een garnalensaus overheen . Zo lekker. Echt ik heb nog nooit zo smakelijk gegeten.

Mijn hele buikje dik en rond. Toen ging ik naar boven. Na zo'n diner wil ik wel even een tukje doen.

En of het nu door de trap kwam, of door de sprong op het bed. Ineens had ik pijn in mijn buik.

Ik rende naar het personeel. Al kermend en kreperend smeekte ik ze om hulp.

Maar nog voordat ze maar iets konden doen lag al mijn heerlijke eten weer op de grond.

Zo jammer. Maar ik was wel van mijn buikpijn af. Raar hè? Ik snap er in ieder geval niks van.

Ik ben lekker op het hoofdkussen van de man gaan liggen en heb daar heerlijk geslapen.

En 's nachts heeft de vrouw me lekker over mijn kopje en onder mijn kinnetje gekroeld.

Ze vond me een beetje zielig denk ik.

Nou jullie hoort wel weer van me.

En niet meer zieke, maar wel hongerige Candy.

een baan

Ja, jullie leest het goed. Een baan.

Weliswaar kort, maar toch , ik had werk.

Nu vragen jullie je natuurlijk af wat ik dan deed.

Nee geen muizen vangen. Ook geen vogels.

Nee, ik moest het personeel helpen in de keuken.

Ja, daar kijk je van op hè?

Het zit of zat zo: De vrouw had biefstukken ontdooid in een schaaltje.

Nu zat er allemaal ontdooiwater en biefstuk sap in dat bakje. En dat moest schoongemaakt.

Eerst riep ze Ch. die haalde z'n neus ervoor op. Geen biefstuk, dan ook geen schoonmaakwerk.

En omdat ik toevallig in de buurt was werd ik geroepen. Nou ik heb ze even laten zien wat schoonmaken is hoor. De bodem heb ik er bijna uitgelikt.

Nu zijn ze wel zo dom dat ze denken dat ik het gedaan heb om hen te plezieren, maar in werkelijkheid vond ik het gewoon een heerlijk sapje!

En wat denk je? Als beloning kreeg ik als enige kat een stukje overheerlijke biefstuk.

Wat een baan !

Als de vrouw nu naar de keuken gaat, ga ik altijd even kijken of ik nog kan helpen.

Goed hè?

Een slimme, van biefstuk houdende, Candy