Ik snap er niets van. Vanmorgen was het zulk mooi weer. En ik was fijn buiten aan het spelen.
Het personeel zat in de tuin koffie te drinken.
Ik ging even naar binnen om een hapje te halen en tot mijn groete schrik kon ik er niet meer uit.
De deur was dicht en wat nog erger was, het personeel was weg.
Zomaar! Zowel de man als de vrouw; weg.
We zaten opgesloten met z'n allen. Sh. zat zoals gewoonlijk op zolder. Daar hadden we niks aan.
Die zou ons niet veel helpen om buiten te komen.
En weet je wat er toen gebeurde? De heren gingen slapen! Midden op de dag. Lekker oprollen op de bank en pitten.
Tot overmaat van ramp ging het regenen. Daar zat ik dan, helemaal alleen.
Met een zolderkat en twee snurkende katers.
Zielig he?
Gelukkig kwamen de man en vrouw weer thuis en mocht ik toch nog naar buiten.
Maar zielig was ik wel. Heel erg.
Jullie hoort nog van me.
Een treurende Candy
1 opmerking:
Aaah wat een droevig snoetje.
Als het ook nog ging donderen en bliksemen was je bij de boys gekropen:)
Een reactie posten