Ik sta hier bekend als een lastige eetster.

Dat is dus niet waar. Ik eet heel makkelijk, zolang het maar lekker is.

En dat is nou net het probleem. Niet alles is lekker.

Laatst hadden ze hele kleine fijne brokjes, die waren van F.'s broer K. geweest. Zijn baasje had de verkeerde gekocht.

Toen mochten wij de zak leeg eten. Nou, die waren lekker.

Vervolgens kochten ze bij een hele bekende kruidenier brokjes voor buitenkatten, met hele hoge voedingswaarde. Ook die waren wel te eten.

Maar ze vinden me nog steeds te mager.

Nu krijg ik oude poezenbrokjes! Ja, je leest het goed. Oude poezenbrokjes. Er staat wel senior, maar daar bedoelen ze oud mee.

En ik ben de enige die ze krijgt. Ze worden speciaal voor mij neergezet. Dat vind ik wel leuk. dan eet ik wel.

Ze beseffen nog steeds niet, of nu inmiddels wel, dat ik niet met het plebs samen wens te eten.

Vier maanden langheb ik geprobeerd ze wat eetmanieren bij te brengen, maar vergeefs.

Dus stop ik ermee.

Ik geniet van de tuin en eet af en toe een brokje.

Straks krijg ik vast wel weer de kleine kuipjes met smakelijke hapjes. Mijn baasje zorgt veel beter voor me dan het personeel hier.

Maar ja, mijn baasje heeft geen tuin. Moeilijk, moeilijk. Het liefst wil ik alletwee, maar ik moet een keuze maken.

Daar horen jullie nog over.

Een , magere, maar tevreden Candy