Gekatnapt.

Baasje, baasje, moet je eens horen.

Gisteren waren er allemaal vreemde mensen hier. Heel veel.

Normaal gesproken vind ik dat wel leuk.

Ik loop eens langs en kijk heel lief. Dat levert altijd wel wat kroeltjes op mijn kopje of onder mijn kinnetje op. En jij weet hoe lekker ik dat vind.

Maar nu! Er was er eentje die zei dat ze me zooo lief vond, dat ze me wel mee wilde nemen!

En ze pakte me op. Ze zette me op haar schoot, het was heel eng.

Wat ik toen gedaan heb. Baasje jij weet, dat ik dat nooit doe, ik heb mijn nageltjes gebruikt.

Niet echt heel erg hard. Niet tot bloedens toe. Maar wel krassen.

Ik was zo bang. Zo bang dat ze me in die tas zou zetten en mee zou nemen.

Wij, jij en ik , hebben toch afgesproken dat ik hier zou logeren. Dat jij me hier op komt halen.

Dus dan blijf ik hier op je wachten!

Als je komt en ik sta niet bij de deur, dan lig op achter in de tuin op het groene tafeltje.

Bij regen lig ik op een stoel onder de grote tafel. Het is maar dat je me weet te vinden.

Poeh, ik sta nog een beetje te trillen op allevier mijn pootjes.

Bijna gekatnapt.

Je hoort nog van me.

Een bange, maar trouwe, Candy

p.s je krijgt straks zoveel poottekeningen als je wilt. Op je glazen tafel!