De trouwe lezer weet dat ik zelf bepaal waar ik slaap.
Ik heb onder de kapstok gelegen, op het nachtkastje van de man, naast de voeten van de man en rondom zijn hoofd.
Het is het allemaal net niet.
Nu wil ik in de vensterbank slapen.
Fijn voor het open raam.
En denk je dat dat mag? Nee natuurlijk. Het personeel keurt al mijn slaapplekjes af.
Ze willen er zeker zelf gaan liggen.
Want wat doen ze als ik in de vensterbank lig?
Juist ja, de luxaflex neerlaten. De hele dag hangt dat ding open, en uitgerekend 's avonds als ik wil gaan slapen moet dat ding dicht.
Dat is geen toeval, dat is opzet. Boos opzet.
Maar ik laat me niet wegjagen. Zijn ze nou helemaal. Ik blijf gewoon liggen, met de luxaflex in mijn nek.
Ze weten nog steeds wie hier de baas is.
Jullie hoort nog van me.
Een stijve nek hebbende Candy.
1 opmerking:
Gelukkig zit er een hor voor het raam. Maar ik zou wel willen zien dat het personeel op de vensterbank gaat liggen :)
Een reactie posten