Zie je wel; de aanhouder.....dat ben ik.
Ik heb zo ontzettend hard, lang en zielig gemiauwd, dat ze me eindelijk naar buiten lieten.
Ik beloofde netjes terug te komen. Volgens mij verstonden ze me niet toen ik zei dat ik de weg nog wel kende. Tja. Vreemd personeel he. Ze spreken toch een andere taal. Kunnen ze ook niks aan doen. (Nog geen omkattingscursus gehad)
Maar goed, uiteindelijk geloofden ze me dan toch.
Heerlijk die wind en al die luchtjes. Er loopt hier ergens en stoot van een kater rond. Zijn geur was duidelijk te ruiken.
En muizen en vogels en kattegras en.. en zoveel.
Na een uurtje ben ik weer naar de deur gegaan, en toen de vrouw deze opendeed, rende ik hard weg. Lekker puh. Als jullie doen of je mij niet begrijpt, dan doe ik dat ook. Ozo!
Maar ja het eten staat binnen en ik kreeg toch wel trek. Dan maar huiswaarts. Lekker gegeten en een goede tuk gedaan. En weet je, 's middags mocht ik weer naar buiten.
Het is toch wel een beetje leuk hier. Niet zo leuk als thuis met mijn eigen mens natuurlijk, maar een beetje.
Jullie hoort nog van me,
Candy
geschreven door Mam
2 opmerkingen:
Hoi Candy, we nemen het huis over in september, slijp je nageltjes alvast!
Hey Candy girl,
Hier spreekt Kaspar uit Voorburg. Zeg eh.. personeel van tegenwoordig is niet meer wat het was he. O o o ik weet er alles van, meid. Wat zeg je er van als wij binnenkort eens ff samen de bloempjes buitenzetten? Ik ken een aardig kattebiertjescafe in Amsterdam dus laat maar weten.
Een reactie posten