Zoveel katten, zoveel zinnen.
Mijn neef koetje mag geen gewoon kattenvoer, maar zijn baasje had daar nog heel veel van in huis.
Dat kwam dus naar ons toe. en wij smullen ervan.
Het vervelende is dat je moet wachten totdat het personeel het in die kleine bakjes gedaan heeft.
Dat duurt zo ontzettend lang.
Dus na een hele dag buitenspelen, begin ik maar vast uit het voorraadvat te eten.
Ik moet er helemaal voor op mijn tenen staat, maar dat heb ik er wel voor over.
Die grote bruine staat aan de andere kant van de emmer. En hij is een viespeuk, zoals ik gisteren al vertelde. Hij heeft ook smerige tafelmanieren.
Hij pakt een bek overvol met brokjes uit het vat en spuugt ze op de grond en gaat vervolgens al die uitgespuugde brokjes eten. Smerig hè?
Mijn baasje vertelt me altijd dat ik netjes 1brokje per hapje moet nemen en goed moet kauwen.
Dat doe ik dan ook.
Voor hier is dat eigenlijk geen goede strategie, want bij mijn derde hapje is al het eten al weg met die schrokoppen.
Dus , ja, ik ga me maar aanpassen.
Jullie hoort nog van me,
The velvet lady Candy
Geen opmerkingen:
Een reactie posten