Deze jeugdfoto van mij dateert van 31 maart 2002. Zes jaar geleden.

Toen woonden mijn baasje en ik nog hier in dit huis. Daar zat ik vandaag aan te denken.

Als kat mag je toch wel eens dagje mijmeren.

Het personeel dacht dat ik ziek was.

En wat denk je wat ze deden om te testen of ik nog wel alert was?

Ze gingen met Whiskas snoepjes gooien. Ha dan moet je mij zien. Net als toen, ik vang ze gewoon op met mijn pootjes. Zo uit de lucht.

Ja, daar staan ze van te kijken. Ze denken dat ik al een oude dame ben. maar mooi niet. ik ben met mijn 11 jaar in de bloei van mijn leven. Ha! Dat verwachtten ze niet.

Op die manier heb ik weer wat snoepjes gekregen. Goede truc. Moet ik onthouden.

Bij mijn eigen baasje lukt dat nooit. die is veel slimmer. Bovendien; die geeft me iedere dag wel een snoepje.

Hier moet je er echt voor werken. Die andere katten profiteren dan wel mee. Maar zelf eens iets bedenken, ho maar. Nee, ik heb het niet makkelijk hier .

Jullie hoort nog van mij, Candy