Wie het snapt mag het me uitleggen.
De vorige keer vertelde ik u dat ik binnen zat opgesloten.
Geheel onschuldig, dat wel, maar toch vast.
Het personeel ging weg.
En wij werden daarvoor gestraft.
Nu ging het personeel weer weg, maar zat ik buiten.
Weten jullie hoe lang ik voor het raam heb staan miauwen om binnen gelaten te worden?
Nee hè. Nou úúúúúúren.
Ik ben er helemaal schor van. Het was al bijna avond toen ze thuiskwamen.
Eindelijk kon ik naar binnen. Snel wat eten.
Na het eten wil ik weer naar buiten. Dus miauw ik een paar keer.
En nu lachen ze me uit, omdat ik zo'n gek geluid heb.
Snappen jullie het nog?
Eerst sluiten ze je op, daarna buiten en nu weer in.
En tot overmaat van ramp, lachen ze je uit!
Ik snap dat personeel niet hoor. Nee, dan mijn eigen baasje.
Die doet altijd wat hij van mij moet doen. Makkelijk en duidelijk.
Jullie hoort nog van me, maar wel goed luisteren, want zoals gezegd; ik ben schor.
Een verwarde en schorre Candy
2 opmerkingen:
Lieve Candy,
tja het zit je niet mee.
Hoe is het met neefje Ferry?
Candy de kikker?
Op 2 hoog, 9 hoog en 3 hoog hadden we die problemen nooit. Maar op de begane grond in Planetenstraat... Letterlijk op je achterste pootjes als ik niet binnen 1 tel de achterdeur opende.
Een reactie posten