binnenstebuiten

Wat ze nu hebben gedaan. Joh zo gek. Ze hebben de banken in de tuin gezet. Zomaar midden op de stenen.

Het is gek personeel hoor. Mijn baasje zet zijn banken gewoon in de huiskamer, zoals het hoort. Dan kan je er lekker op zitten en liggen. Languit of opgerold. Maar altijd warm en droog. En nu zit ik in de regen op de bank. Ik ga er niet op liggen hoor. Nat! En ik heb een hekel aan nat. Ik snap ze niet. er staan wel andere banken binnen, maar daar mag ik niet op liggen, omdat ik mijn nageltjes gebruik als ankers.

De anderen ook niet hoor. daar zijn ze wel consequent in. het is niet alleen voor mij dat verbod. We beraden ons nu hoe toch op die nieuwe banken te komen. met z'n vieren moet ons dat lukken. zij zijn maar met twee.

Jullie hoort het nog.

Een druk denkende en vergaderende Candy

FEEST

Nu is het echt feest!

Ik heb er een.

Ch. had er twee op een dag. F. had er twee, plus een eend en een muis op een dag.

En nu heb ik er een. Eindelijk.

Ze lachten me al uit en zeiden dat ik het niet meer kon.

Dat ik te oud zou zijn. Een flatkat.

Nou, jullie zien dat ze ongelijk hebben.

Morgen ga ik een grotere vangen.

Overmorgen probeer ik ook een eendje.

En daarna, wie weet.

Er zijn erg veel reigers hier.

Jullie hoort nog van me.

De snelle jager, Candy

bijna feest

Het is nu 23 mei en avond. Over 30 minuten is mijn echte baasje jarig.

Hier dan hè. Waar hij zit is hij pas over 6 uur jarig.

Ik heb de hele dag hard aan hem gedacht.

Zou hij het gemerkt hebben? Ik ben er echt heel moe van geworden.

Zou het personeel het weten? En mij morgen wat extra's geven. Mijn baasje zou mij wel trakteren als hij hier was. Echt waar. Zeer zeker wel.

En, al doen ze het niet, ik ga toch lekker weer in de zon liggen en weer heel hard aan hem denken.

De hele dag. Wedden dat hij dat voelt?

Jullie hoort vast wel van hem en van mij.

Candy, de kat van een jarig baasje

ze zijn boos

Het personeel is boos op mij.

Je snapt niet hoe dat kan. Boos , op mij, Candy!

Ik zal jullie vertellen hoe dat komt.

Het was avond en ze gingen naar bed. Ik ga dan mee.

Eerst lag ik op het nachtkastje, toen op het hoofd van de vrouw.

En als zij bewoog, dan ging ik, eigenlijk vanzelf,

een klein beetje grommen.

Dus werd de vrouw boos en joeg me weg.

Het nachtkastje maar weer.

Even later weer het hoofd en weer weggejaagd.

Daarna maar boven op haar schouders liggen.

Ik besloot niet te grommen maar ging me even grondig wassen. Wordt ze weer boos.

Daar moest ik heel erg hard van huilen.

Inmiddels was het al half drie in de nacht.

Wat er toen gebeurde.... Ik werd de kamer uitgezet en de deur ging dicht!

Nu kon ik niet meer op het kastje slapen noch op het bed. Ze waren boos!

Nou ik was ook boos hoor, en dat heb ik ze dezelfde nacht nog goed ingepeperd ook!

Zo! Lekker puh!

Ik niet in bed slapen, zij ook niet.

Jullie hoort nog van me,

Een wraakzuchtige Candy

dit mag niet.

Als de man 's avonds onze bakjes met lekker eten vult, brengt hij dit op een blaadje naar de gang.

Daar zitten de heren dan al te wachten.

Ze vallen aan als zijn ze uitgehongerd.

En ik?

Ik blijf in de keuken bij het tweede blaadje en ga stiekem vast eten.

Dat mag niet. Ik hoor ook in de gang te gaan eten. Net als de rest.

Maar die grote koppen voor mijn bakje en dat vreselijke gesmak maken dat ik al mijn eetlust verlies.

Dus snel een paar happen in de keuken en daarna wachten tot de mannen zijn uitgegeten.

Dan kunnen die andere grijze en ik in alle rust en welgemanierd van onze maaltijd genieten.

Zo krijg ik toch mijn buikje vol.

Jullie hoort nog wel van me.

Een altijd slimme en eigenwijze Candy

Kijk eens!

De katten hier doen rare dingen.

Dingen die ik nooit zou doen.

Kijk nou eens naar deze grote, dikke Ch.

Ligt ie met zijn kolossale lijf in een broodmandje.

Een broodmandje! Nou, is dat normaal of is dat gek?

Ik vind dat gek. een kat ligt toch in een kattenmandje.

En hij weet heus wel dat het niet mag hoor. Want als het personeel eraan komt, doet ie snel alsof

ie slaapt.

Nou als ze maar niet denken dat ik ooit brood eet uit dat bakje. Het idee. Gatver!

Ik zal toch weer blij zijn als mijn baasje terug is. We nemen dan het huis en de tuin over en schoppen die andere katten eruit. Zijn we ook gelijk van dit soort rare fratsen af.

Het is ver beneden mijn stand.

Jullie hoort nog van me.

Freule Candy

Hallo anoniem

Hallo anoniem,

Zal ik je vertellen waarom ik niet reageer?

Nou omdat mijn moeder me heeft geleerd, om me niet met vreemden in te laten.

Je kan dan wel doen alsof je me kent, maar dat is niet zo.

Want als je maar iets wist van mijn familie, dan zou je weten dat F. geen neefje van me is.

Zo!!

F. vader, Ch., is wel als een pleegkind voor me. Dat maakt F. nog geen neefje, nog eerder een kleinzoon.

F. is dus geen familie van me. Stel je voor zeg. Dat hij en ik dezelfde genen zouden hebben.

Toe!, ik moet er niet aan denken. Nee, ik kom , waarschijnlijk, uit een oud en adelijk geslacht.

Dat moet haast wel, gezien mijn zachte velletje en karakter.

Dus anoniem, als jij wat van mij wilt weten, moet je je even voorstellen.

En baasje, wat bedoel jij met:"dan blijf ik ook"?

Hoor ik van je?

Een nieuwsgierige Candy

Ik, ik en ik

Het is hier zo fijn; ik ga hier nooit meer weg.

Ik heb een tuin om in te liggen en de zon schijnt iedere dag.

Ik heb vogels en muizen om op te jagen.

Ik heb andere katten om lekker naar te blazen en grommen.

Ik krijg eten en drinken.

Ik krijg snoepjes toegeooid, zodat ik ze kan vangen.

Ik krijg aaitjes en kroeltjes.

Ik mag op schoot liggen.

Ik heb iedere dag een schone bak.

Kortom; Ik blijf hier voor altijd.

Jullie hoort nog wel van me.

Een vastbesloten Candy

Dader onbekend. Opsporing verzocht.

Deze duif ligt in onze tuin.

Wij, het personeel, waren niet thuis en vonden dit kadaver bij onze thuiskomst.

Alle katten, behalve Sh. waren buiten.

Ze liepen erlangs met afgewend hoofd en opgetrokken neusje, alsof ze dit dier nooit eerder gezien hadden.

We hebben ze alledrie aan een zwaar kruisverhoor onderworpen. Zelfs nog overwogen om ze lichtjes te martelen, ( met het snoepbakje rammelen en niks geven) om van een van hen een bekentenis los te krijgen.

Maar alles vergeefs.

De arme dode duif is inmiddels afgevoerd en ligt, net als de dader, op het kerkhof.

De dader van deze laffe moord zal wel nooit bekend worden. Hij of zij moet met zijn/haar eigen geweten verder zien te leven.

Vanaf deze plaats wensen wij de nabestaanden van de vogel, zowel als deze kat, veel sterkte toe.

Het personeel.

p.s. U begrijpt dat, gezien de droevige omstandigheid, er vandaag geen sprake kan zijn van een Candy-blog

de baas

De trouwe lezer weet dat ik zelf bepaal waar ik slaap.

Ik heb onder de kapstok gelegen, op het nachtkastje van de man, naast de voeten van de man en rondom zijn hoofd.

Het is het allemaal net niet.

Nu wil ik in de vensterbank slapen.

Fijn voor het open raam.

En denk je dat dat mag? Nee natuurlijk. Het personeel keurt al mijn slaapplekjes af.

Ze willen er zeker zelf gaan liggen.

Want wat doen ze als ik in de vensterbank lig?

Juist ja, de luxaflex neerlaten. De hele dag hangt dat ding open, en uitgerekend 's avonds als ik wil gaan slapen moet dat ding dicht.

Dat is geen toeval, dat is opzet. Boos opzet.

Maar ik laat me niet wegjagen. Zijn ze nou helemaal. Ik blijf gewoon liggen, met de luxaflex in mijn nek.

Ze weten nog steeds wie hier de baas is.

Jullie hoort nog van me.

Een stijve nek hebbende Candy.

zo moe

Het blijft maar mooi weer.

En ik blijf maar van binnen naar buiten huppelen.

Er vliegt en loopt van alles voorbij, ik kan het niet allemaal vangen. Het is te veel.

En dan mag ik ook nog 's avonds in het donker naar buiten, als ik tenminste op de afgesproken tijd terugkom.

Om 22:00 uur moet ik binnen zijn. En reken maar dat ik op tijd ben hoor. Want de man doet om die tijd het eten in onze bakjes.

En honger dat ik dan heb. Het kan me niet eens schelen dat ze me zien eten. Ik val meteen aan.

Daarna even de bek poetsen en dan op schoot. Heerlijk languit liggen slapen.

Zaaaaalig!.

Zo zou het altijd moeten zijn.

Als ik nog tijd heb, horen jullie nog van me.

Horen jullie niks, dan ben ik nog aan het buiten spelen.

Een blije en tevreden Candy

alles weer normaal

Hè hè, alles is weer normaal.

De zon schijnt, het personeel zit buiten en ik kan in- en uitlopen.

Buiten lekker in het zand rollen, als ze me niet zien hoor, want een dame als ik ga at niet in het openbaar met haar vier pootjes omhoog.

Dan weer een slaapje doen op de tafel.

Vervolgens naar binnen huppelen om wat te snacken.

En weer de tuin in.

Zo hoort een kattenleven eruit te zien.

O ja, van de week had Ch. een muis te pakken. Hij wilde niet zeggen waar hij die gevangen had. Bang zeker dat ik er ook heen zou gaan.

En die grote bruine, F., komt al dagen achter elkaar met visjes thuis. Ook hij zegt niet waar hij die gevangen heeft.

Flauw hoor. Maar zo blijven er wel meer brokjes voor mij over. En snoepjes!

Jullie hoort nog van me.

Een tevreden Candy.

En voor eenieder die er naar vraagt; ik ben niet schor meer. Ik kan weer volop miauwen.

Nog meer ellende

Wie het snapt mag het me uitleggen.

De vorige keer vertelde ik u dat ik binnen zat opgesloten.

Geheel onschuldig, dat wel, maar toch vast.

Het personeel ging weg.

En wij werden daarvoor gestraft.

Nu ging het personeel weer weg, maar zat ik buiten.

Weten jullie hoe lang ik voor het raam heb staan miauwen om binnen gelaten te worden?

Nee hè. Nou úúúúúúren.

Ik ben er helemaal schor van. Het was al bijna avond toen ze thuiskwamen.

Eindelijk kon ik naar binnen. Snel wat eten.

Na het eten wil ik weer naar buiten. Dus miauw ik een paar keer.

En nu lachen ze me uit, omdat ik zo'n gek geluid heb.

Snappen jullie het nog?

Eerst sluiten ze je op, daarna buiten en nu weer in.

En tot overmaat van ramp, lachen ze je uit!

Ik snap dat personeel niet hoor. Nee, dan mijn eigen baasje.

Die doet altijd wat hij van mij moet doen. Makkelijk en duidelijk.

Jullie hoort nog van me, maar wel goed luisteren, want zoals gezegd; ik ben schor.

Een verwarde en schorre Candy