schande!

Ja u leest het goed; schande!

Tot u spreekt Shirley, in deze blog al eerder genoemd. Candy noemt mij: die andere grijze.

En nu wilt u weten waar ik schande van spreek?

Nou van Candy.

Zoals gewoonlijk lag ze buiten op de tafel. niks nieuws en niks vreemds. Totdat er een kater in de tuin kwam. Een vreemde kater.

Gitzwart en slank.

U had haar moeten zien. Wat een del, wat een lellebel!

Ze sprong van tafel op de grond, liet zich op haar rug rollen en begon vreselijk wulps te kronkelen.

Met al haar pootjes in de lucht. Van links naar rechts en van rechts naar links.

Zo ordinair. En dat alleen maar voor zo'n kater!

Ik en met mij ook de andere twee katten hier, schaam me diep. Wij hadden zo'n goede naam opgebouwd. Welgemanierd en beleefd. Altijd met twee miauwen antwoorden, niet met volle bek praten. En vooral geen sexueel getinte avances naar het andere geslacht maken.

Nu is dat allemaal voorbij. Weg goede naam. Allemaal door haar, die sloerie. Foei.

Logisch toch dat haar baasje een nieuw poesje heeft. Als ik haar baasje was zou ik dat ook gedaan hebben.

Het is dat ze gast is en wij altijd beleefd tegen gasten zijn, want anders......

Hoorde ze nog wat van mij.

Uw trouwe, beleefde, altijd vriendelijke en aanhankelijke Shirley