Moet je nu eens zien hoe ik moet slapen.

Het is niet erg , op schoot liggen, als die schoot maar rustig en stil is.

Maar dit personeel zit niet stil. Het wiebelt en

beweegt, en al grom ik nog zo hard ter waarschuwing, het helpt niet.

Nou had ik wel naar bed gekund, of naar het nachtkastje, maar ja, het is weekend en je wilt dan toch niet om 10:00 uur al in bed liggen.

En als u mijn blog trouw gelezen hebt, herinnert u zich vast wel de kussen beneden onder de

kapstok.

Ik zal u vertellen, sinds ik heb ontdekt dat je daarheerlijk kunt slapen, liggen Ch. en F. daar te pitten.

Ik had dat nooit hardop moeten zeggen. Stom ,stom, stom. Nu weten ze het allemaal.

En kan ik er niet meer liggen.

Het is voor mij niet makkelijk hier. En dat terwijl ik toch een voorbeeldige gast ben.

Jullie hoort nog van mij.

Een altijd vriendelijke en voorkomende Candy