ellende

Ik snap er niets van. Vanmorgen was het zulk mooi weer. En ik was fijn buiten aan het spelen.

Het personeel zat in de tuin koffie te drinken.

Ik ging even naar binnen om een hapje te halen en tot mijn groete schrik kon ik er niet meer uit.

De deur was dicht en wat nog erger was, het personeel was weg.

Zomaar! Zowel de man als de vrouw; weg.

We zaten opgesloten met z'n allen. Sh. zat zoals gewoonlijk op zolder. Daar hadden we niks aan.

Die zou ons niet veel helpen om buiten te komen.

En weet je wat er toen gebeurde? De heren gingen slapen! Midden op de dag. Lekker oprollen op de bank en pitten.

Tot overmaat van ramp ging het regenen. Daar zat ik dan, helemaal alleen.

Met een zolderkat en twee snurkende katers.

Zielig he?

Gelukkig kwamen de man en vrouw weer thuis en mocht ik toch nog naar buiten.

Maar zielig was ik wel. Heel erg.

Jullie hoort nog van me.

Een treurende Candy

moe word ik ervan

Als jullie hebben meegeteld, dan weten jullie dat ik hier vandaag negen weken en twee dagen ben.

Vanaf dag 1 heb ik laten weten dat ik me niet aanpas.

Zij willen toch dat ik hier ben? Dus passen zij zich maar aan.

Er kan er maar 1 de baas zijn.

Zo ook het op schoot zitten.

Als ik op schoot wil dan spring ik er op.

En dan kunnen ze me er wel 100 keer vanaf tillten; ik blijf terug komen.

Aaien; als ik geaaid wil worden maak ik dat middels een hoofdgebaar duidelijk. En of het personeel het nu wel of niet wil, maakt niet uit. Ik wil, ik zal, ik moet geaaid worden.

Het wordt nog een hele klus om het personeel zover te krijgen dat ze het snappen en ook nog uitvoeren. Ik word er moe van. Heel erg moe.

Ik spring bij de man op schoot. Hij maakt maar ruimte voor mij. Zo eventjes wat wassen en dan slapen maar.

Ik lig erg in de weg, dat weet ik wel, maar ik trek me er niks van aan.

Zodra ik wakker ben, horen jullie weer van me.

Een bazige en eigenwijze Candy

Ligwedstrijd?

Op zo'n warme dag als vandaag doe ik niet veel.

Een beetje in de zon liggen, af en toe naar binnen om een hapje en een slokje te halen.

Ik bekijk dan ook de andere katten eens.

Die hebben toch gekke lighoudingen.

Het lijkt wel of ze er een sport van gemaakt hebben wie de gekste houding aan kan nemen.

Hier op de foto zien jullie Sh. Die maakt er echt een potje van.

Achterpootjes op de zijkant. Voorpootjes omhoog. Kop geloof ik wel drie keer omgedraaid.

Een oog dicht een het andere op een heel gluiperig kiertje.

Ik vind het geen gezicht. en ik doe daar ook niet aan mee. Stel je voor zeg, dat mijn baasje dat zou zien. Hij zou zich schamen voor mij. Nee dat wil ik niet!

Jullie hoort nog wel van me, maar zal me nooit zo zien!

Een deftige Candy

nieuw spelletje

Het is hier zowaar zomers geworden.

Het personeel zit nu ook in de tuin.

Overal staan bloemetjes en je kunt zomaar een waterstraal tegenkomen.

Dat laatste is niet leuk, het eerste wel.

En die bloemetjes, ach ze staan er nu eenmaal, dus laat maar staan.

Nee, dat het personeel buiten is, dat schept nieuwe mogelijkheden.

De man had het bakje met snoepjes meegenomen.

Hij gooien en ik er achteraan rennen.

Maar....., als ik er netjes om vroeg, kreeg ik er ook eentje.

Zie je hier op de foto?

Netjes mijn rechterpootje omhoog en ik heb weer een snoepje. Makkelijk hè?

Hoef ik niet zo te rennen in deze warmte.

Ja goed opgeleid en afgericht personeel is fijn om te hebben. dat blijkt maar weer!

Jullie hoort weer van me.

Een volgesnoepte en doorgewarmde Candy

haha

Kijk eens goed naar deze foto van Ch.

Zie die verbaasde en verdwaasde blik in zijn ogen.

Dat komt door mij.

Als de vrouw 's morgens achter de computer gaat zitten om de post te lezen, springt hij altijd bij haar op schoot.

En nu heb ik dat gedaan. Ik was lekker eerst!

Hij staat op de grond en snapt er niks van.

Ze zullen weten wie de baas is.

Lekker puh.

Ja ook hij hoort nog van mij.

Een uiterst bazige en blazende Candy

niet weer sneeuw

Gisteren schreef mijn baasje dat ik bij sneeuw maar weer om het sjaaltje moest vragen.





Maar baasje, je bent toch wel weer terug voordat het gaat sneeuwen?





Zolang blijf je toch niet weg?





Het is hier wel om uit te houden, maar het is geen thuis.



Voordat het koud gaat worden wil ik toch wel weer op mijn eigen aanrecht zitten en bij jou op schoot.

Ja? Kom je voor die tijd weer terug?

Hoor ik nog van je?

In afwachting, maar altijd jouw Candy

saai grijs?

De vrouw van mijn personeel heeft ineens een andere kleur vacht.

Niet meer bruin met grijs.

Ze vindt grijs saai en oud.

Nou vraag ik je.

Ik ben al jaren grijs, eigenlijk altijd geweest en ik heb het nooit als saai ervaren.

De vrouw had ook een sjaaltje om kunnen doen.

Kijk maar eens naar mijn foto. Je ziet hoe zo'n eenvoudig sjaaltje "aankleedt".

Deze foto is genomen op 19 mei 2004, dus bijna 4 jaar geleden.

Je zult moeten toegeven dat ik niet veel veranderd ben.

Wel grijs, maar eeuwig jong.

Jullie hoort nog van me,

Altijd vrolijke en jonge Candy

Moet je nu eens zien hoe ik moet slapen.

Het is niet erg , op schoot liggen, als die schoot maar rustig en stil is.

Maar dit personeel zit niet stil. Het wiebelt en

beweegt, en al grom ik nog zo hard ter waarschuwing, het helpt niet.

Nou had ik wel naar bed gekund, of naar het nachtkastje, maar ja, het is weekend en je wilt dan toch niet om 10:00 uur al in bed liggen.

En als u mijn blog trouw gelezen hebt, herinnert u zich vast wel de kussen beneden onder de

kapstok.

Ik zal u vertellen, sinds ik heb ontdekt dat je daarheerlijk kunt slapen, liggen Ch. en F. daar te pitten.

Ik had dat nooit hardop moeten zeggen. Stom ,stom, stom. Nu weten ze het allemaal.

En kan ik er niet meer liggen.

Het is voor mij niet makkelijk hier. En dat terwijl ik toch een voorbeeldige gast ben.

Jullie hoort nog van mij.

Een altijd vriendelijke en voorkomende Candy

Zien jullie me zitten?

Letterlijk bedoel ik.

Het is al 22:10 uur en ik wil slapen.

Af en toe miauw ik even om de aandacht te trekken.

Ik ben te moe om hard te miauwen. Als ik hard brul luisteren ze meestal wel, want ik kan een heel onaangenaam geluid voorbrengen.

Afgelopen dagen stond de deur gewoon open.

Waarom hij nu dicht is? Ik weet het niet. Gisteren was ik gewoon naar binnen gegaan. Ja echt, ik kan het bewijzen.

Wacht ik zal de foto plaatsen. Die in de wasmand, dat ben ik.

Zien jullie wel?

Ja, ja zo kom ik niet aan mijn slaap toe.

Ik zoek wel een ander plekje en ga straks nog wel eens zien of de deur open is.

Jullie hoort nog van me.

Een slaperige Candy

eindelijk

Eindelijk hebben ze door dat ik niet met de rest wil samen eten.

Dat gesmak en dat geduw met die koppen. Telkens willen ze eenhap uit jouw bakje, terwijl er overal hetzelfde in zit en ze dus gewoon van hun eigen portie kunnen eten.

Maar ik heb volgehouden en niet meegegeten.

Nu vinden ze dat ik te mager word. En ik moet toegeven, ik ben afgevallen.

Ik krijg nu aparte zakjes met hele kleine fijne brokjes en saus.

Naah, het smaakt wel. Ik heb de helft van die portie opgegeten.

Wat wel apart was; ik mocht in de kamer eten en die anderen moesten allemaal de kamer uit. Goed hè?

Ik zet het personeel helemaal naar mijn hand. Want ja, ik ben natuurlijk wel gast hier en voor je gasten doe je wat extra's.

Ja, jullie hoort nog van me,

Een dwingende Candy

druk druk

Het is hier druk in huis.



Soms net een duiventil. Mensen komen , mensen gaan. Katten komen en katten gaan.



En ze willen allemaal eten. De mensen en de katten.



Kijk maar eens op de foto. Dat is die zwarte van hiernaast. Die wil dolgraag mijn brokjes opeten.



Gelukkig houdt de vrouw dat tegen. Straks hebben wij geen brokken meer.



Nu moet ik toegeven, dat ik, alhoewel toch zeer slank, naast die zwarte wel erg gevuld lijk.



Tja, niet iedereen heeft zijn personeel zo goed opgeleid. Mijn personeel koopt het goede merk.

En dat proef je.

En na een goede maaltijd is er niks zo lekker als slapen. Ik ga, net als gisteren, lekker vroeg naar bed.

Het is kwart over negen. Weltrusten.

U hoort nog van mij.

Een slaperige Candy

tuin

Gisteren had de secretaresse geen tijd voor mijn blog.

Ze was in de tuin aan het werk. Ja in mijn tuin.

Er werden planten uit de grond getrokken en stom maar waar ze zette er nieuwe in.

Je vraagt je af waarom. Had ze de oude planten toch kunnen laten staan?

Maar goed, er staan weer kleurige planten op mijn grondgebied.

Als dat straks gaat bloeien komen er weer een heleboel vlinders, vogels en andere lekkere beestjes op af.

Dat wordt weer fijn jagen.

Ik hoop dat ik in ieder geval zo lang mag blijven. Dat wil ik nog wel eens meemaken. Net als vroeger.

Volgens mij vang ik ze nog wel.

Jullie hoort nog van mij,

Vlieggewicht Candy

straf

Beste lezers,

Als u oplettend bent geweest, heeft u gemerkt dat er gisteren geen blog van mij was.

Dat was mijn straf.

Ik zal u vertellen wat er gebeurd is.

Luister goed.

Na het eten 's avonds gaan deze twee heren (zie foto) nog even naar buiten. Even.

Donderdagavond ging ik met ze mee. Om kwart over negen verlieten we het huis.

Om half tien zeiden C. (Charley) en F.(Ferry), kom we gaan weer terug.

Nou daar had ik nog geen zin in. Het was nog lekker warm en het werd net lekker donker.

Ik liep de andere kant op. C. en F. riepen nog:"kom nou, het personeel vindt het niet leuk als je zo laat komt"

Maar ja zeg, zij zijn het personeel en ik ben Candy.

Om tien uur ging ik nog niet naar huis. Om elf uur ook nog niet. Om half twaalf kwam het personeel naar buiten om me te roepen. Ik zei maar niks.

Ze gingen buiten rondlopen om me te zoeken; ze rammelden met Whiskas snoepjes, maar ik hield me nog steeds stil. Ze gingen weer naar binnen en ik was alleen.

In steeds meer huizen ging het licht uit. Het werd heel donker en koud en naar.

Toen ben ik toch maar heel snel naar huis gerend. Daar is het warm en er staat een lekker bed.

Maar denk je dat het personeel nu blij was? Ik snap ze niet hoor. Ze zeggen bezorgd te zijn, maar doen heel boos??

Ik vermoed dat ik vanavond na het eten niet met C. en F. mee mag.

Jullie hoort nog van me,

Een berouwvolle Candy

lekker weer weer

Eindelijk, eindelijk scheen hier de zon. Net als bij mijn baasje dagelijks het geval is.

Het personeel ging ook in de tuin spelen. Wel op maar een plek, maar toch buiten spelen.

De vrouw deed iets met haar handen, een werkje of zoiets.

Nu vertelde ik gisteren dat ik in weer en wind de tuin bewaak ( stank voor dank krijg daarvoor)

en dat ik vreemde katten wegblaas en grom.

Deze rode niet. Hij is een van mijn vrienden. Jong en pluizig met witte sokken.

Atletisch en heel aardig. Dus hij mag binnen komen.

Er staat in de tuin een plant, waar je nog maar hele kleine sprietjes van zit, maar die je des te beter ruikt.

Heerlijk!! We worden er allemaal een beetje high van. Lekker op onze ruggetjes rollen over de stenen en door het zand. Echt een groot feest. Straks, als die plant groot is.,wouw, dan kunnen we er stukjes vanaf bijten. Misschien dat we dan ook kunnen vliegen..

In dat geval weet ik wel waar ik heen vlieg.

Jullie hoort nog wel van me.

Een beetje aangeschoten Candy

stoer

Stoer hè?

Het is hondenweer, maar geen hond waagt zich buiten. Nee die zitten allemaal binnen voor de verwarming.

Watjes!

Nee dan ik. Weer of geen weer, ik houd de wacht.

Vlak achter me is de katteningang naar "mijn' tuin.

En ik heb graag overzicht. Als mijn vriend komt is het goed.

Naar de twee grote die hier wonen, kijk ik niet om. Maar alle andere katten, nou die blaas en grom ik weg hoor.

Dan mag het nog zulk rotweer zijn; mijn tuin is MIJN tuin en niet die van jan en alleman.

Het personeel zal wel blij met me zijn, dacht ik. Zo waaks!

Maar nee hoor; kom je doorweekt binnen, mopperen ze over voetstapjes op de vloer!.

Nou vraag ik je! Wat is nou belangrijk? Die vloer of een bewaakte tuin!

Dom personeel. Nee mijn eigen baasje, die weet wel wat belangrijk is, die moppert niet over een paar kleine stapjes op de vloer.

Jullie hoort nog van me,

Een altijd waakzame, maar nu doorweekte Candy

het is niet eerlijk

Nee, het is echt niet eerlijk.

We zijn allemaal binnen en we gaan eten. tot zover alles goed. Het was smakelijk en na de maaltijd willen we nog even naar buiten.

Het is nu donker , tijd voor de muizen.

Spannend om nu te kunnen jagen. Maar het mag niet. Ik niet!

Die twee mannen wel. Die lopen nu lekker in de frisse lucht. Kunnen alle muisjes vangen en ik ben binnen.

Ik loop natuurlijk wel te klieren. telkens voor het computerscherm langs en hard en zielig miauwen.

Tot nu toe heeft het geen succes.

Het is echt niet eerlijk. die twee grote mannen en wel en ik niet.

Jullie hoort nog van me, heel hard.

Een achtergestelde Candy

speeleten of eetspelletje

Ja het was weer zo'n dag. Hagelbuien tussen de zonnenschijn door.

Echt zo'n dag om je te vervelen.

Lekker buitenspelen was er niet bij.

Het hagelde gaatjes in mijn kopje.

Ik ging maar naar binnen om een brokje te eten, maar het bakje was leeg. Waren die gulzige schrokoppen me weer voor geweest.

Hard roepen om het personeel en de man kwam. Gelukkig verstaat hij vrij goed "kats"en werd het bakje snel gevuld.

Maar toen..... feest!! hij gooide de brokjes op de grond. Een voor een. En ik maar jagen.

Ooh wat was dat leuk, net alsof mijn baasje er weer was. Hij kan dan wel een nieuw poesje hebben, er is er geen een die zo goed jagen kan als ik. Zonder mij heeft hij geen muizen!

Laat het filmpje maar aan Dushi zien hoor. Misschien leert ze er nog wat van.

Zo zie je maar baasje, je hoort en ziet nog wat van mij.

Ook jullie hoort nog van mij.

Een altijd snelle Candy

ogen

Hallo lezers,

Ja jullie zien het goed, ik ben er weer.

Dat ik niet wilde vertellen is kletskoek van mijn secretaresse hoor. Ik heb helemaal geen kapsones. Zij is gewoon te lui om te typen.

En ik moest een berichtje doorgeven van die andere grijze. Ik herhaal het maar zoals ik het gehoord heb, want ik weet niet waar het over gaat. Maar zij zei:"Ferry is geboren binnen mijn huwelijk met Charley. En niks geen gellellebel".

Wat ze bedoelt? Geen flauw idee. ik geef het maar door.

Verder kreeg ik een opmerking over mijn ogen.

Hij vind ze, geloof ik , mooi.

Speciaal voor hem, (hij is baasje van een kater!) deze foto. Wat komen ze er mooi op uit hè.]

Maar ik blijf bescheiden hoor.

Jullie hoort nog van me,

Candy met de mooie ogen en het eigen willetje

schande!

Ja u leest het goed; schande!

Tot u spreekt Shirley, in deze blog al eerder genoemd. Candy noemt mij: die andere grijze.

En nu wilt u weten waar ik schande van spreek?

Nou van Candy.

Zoals gewoonlijk lag ze buiten op de tafel. niks nieuws en niks vreemds. Totdat er een kater in de tuin kwam. Een vreemde kater.

Gitzwart en slank.

U had haar moeten zien. Wat een del, wat een lellebel!

Ze sprong van tafel op de grond, liet zich op haar rug rollen en begon vreselijk wulps te kronkelen.

Met al haar pootjes in de lucht. Van links naar rechts en van rechts naar links.

Zo ordinair. En dat alleen maar voor zo'n kater!

Ik en met mij ook de andere twee katten hier, schaam me diep. Wij hadden zo'n goede naam opgebouwd. Welgemanierd en beleefd. Altijd met twee miauwen antwoorden, niet met volle bek praten. En vooral geen sexueel getinte avances naar het andere geslacht maken.

Nu is dat allemaal voorbij. Weg goede naam. Allemaal door haar, die sloerie. Foei.

Logisch toch dat haar baasje een nieuw poesje heeft. Als ik haar baasje was zou ik dat ook gedaan hebben.

Het is dat ze gast is en wij altijd beleefd tegen gasten zijn, want anders......

Hoorde ze nog wat van mij.

Uw trouwe, beleefde, altijd vriendelijke en aanhankelijke Shirley

geen bericht

Helaas voor de trouwe lezers, vandaag geen blog.

Candy is de gehele dag buiten, derhalve heb ik, haar secretaresse, niet vernomen wat zij u wilde melden.

En u begrijpt dat ik niet zelf ga vertellen. wat Candy's belevenissen of overpeinzingen zijn.

De band tussen Candy en mij is er een die gebaseerd is op vertouwen. En dat vertrouwen wil ik niet beschamen.

U zult het vandaag dus zonder nieuws moeten stellen.

Ik hoop dat u daar begrip voor op kunt brengen en toch vooral morgen weer kijkt of de freule weer zin eeeh tijd heeft om mij een bericht te dicteren.

Dan rest mij nog u allen sterkte toe te wensen met deze Candy-loze dag.

Als altijd uw trouwe dienares,

de secretaresse van Candy.

U hoort vast nog van haar

zware nacht

Gisteravond was ik als eerste in de grote slaapkamer. Het bed was helemaal leeg.

Dus ben ik lekker in het midden gaan liggen, zodat er aan alle kanten nog ruimte genoeg voor de anderen was.

Ja, ja, dat dacht je. Komt die man naar de kamer en wil naar bed. Hij schept me op zijn handen en laat me een korte vliegreis maken en weer landen aan het voeteneind.

Maar dat pik ik niet zeg. Blazend ben ik opgestaan en weer teruggelopen naar mijn inmiddels warme plekje.

Wat denk je?

Pakt ie me weer op en laat me weer vliegen .

Nou ja zeg, wie is hier nou de baas? Dus ik weer grommend teruggelopen naar mijn plek. Ik was toch het eerst hier!

Voor de derde keer wilde hij me oppakken. Dat heb ik niet laten gebeuren. Ik ben toen maar weer op het nachtkastje gaan zitten.

Is ie nou helemaal gek geworden. Mij zo maar wegzetten.

Even later ben ik toch maar weer op bed gaan liggen, staande slapen is niet zo ontspannend.

En ja, ik ben maar bij het voeteneind gaan liggen. Tenslotte wil ik wel slapen en niet constant hen en weer gevlogen worden.

Het was een uitputtende nacht, ik heb tot 11:00 uur uitgeslapen. Ik lekker wel!

Hij niet, lekker puh.

Jullie hoort weer van me.

Een uitgeruste Candy

snoepjes

Snoepjes, ja die lust ik wel. Niet alle soorten. Ik ben heel erg kieskeurig. En ik zit nu in mijn Whiskas periode. Morgen kan dat zomaar afgelopen zijn en moet ik ze niet meer. Kan ik het helpen dat ik zo'n goed ontwikkelde smaak heb.

Zo'n fijnproever ben.

Kijk nou eens naar deze foto. Zie je hoe netjes ik het snoepje oppak.

Keurig de onder-en bovenkaak om het snoepje heen, dan de bek dicht en goed kauwen .Niet schrokken. Een voor een.

En als ik nu de brokken niet eet, krijg ik wellicht een snoepjes dieet. Het valt te proberen.

Jullie hoort nog van mij.

Een snoepgrage Candy

(What 's in a name)